نگرش دانشجویان هوشبری نسبت به نقش دستیاران بیهوشی در آموزش بالینی

سابقه و هدف: آموزش امری بسیار مهم در یادگیری است و آموزش بالینی یکی از بخش های بنیادین نظام سلامت جامعه می باشد. اگرچه مرکز ثقل آموزش در بیمارستان ها اساتید می باشند ولی دستیاران، بخش مهمی از آموزش را تشکیل می دهند. هدف از این پژوهش تعیین نگرش دانشجویان هوشبری نسبت به نقش دستیاران بیهوشی در آموزش بالینی می باشد. مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی – مقطعی از پرسشنامه پژوهشگر ساخته که روایی و پایایی آن تایید گردید، استفاده شدکه دارای دو بخش اصلی بود. بخش اول شامل پرسشهای مربوط به نگرش دانشجویان هوشبری نسبت به نقش دستیاران بیهوشی و بخش دوم مربوط به نظرات دستیاران بیهوشی نسبت به دانشجویان هوشبری بوده است. دانشجویان هوشبری و دستیاران بیهوشی نگرش خود را بصورت کاملا موافق، موافق، بی نظر، مخالف، کاملا مخالف تعیین نمودند. این پرسشنامه در دسترس دانشجویان هوشبری مقطع کارشناسی پیوسته ترم 3، بالاتر و همچنین کارشناسی ناپیوسته هوشبری به تعداد 100 نفر قرار گرفت. یافته ها: 81 نفر از دانشجویان و 15 نفر از دستیاران پرسشنامه ها را تکمیل کردند و وارد پژوهش شدند. دانشجویان در این مطالعه اعلام داشتند که 33/3% دستیاران توانسته اند خلاء آموزشی موجود را تا حد مطلوبی جبران نمایند. همچنین 48/1%  دانشجویان انجام امور آموزشی توسط دستیاران را مفیدتر از اساتید مربوطه دانستند که اکثریت دستیاران نیز در این رابطه هم عقیده یا بی نظر بوده اند. همچنین 32/1%  دانشجویان با این نظر که آموزش دستیاران به تنهایی بهتر از وضعیت فعلی (مربی بالینی) نمی باشد هم عقیده بودند و بر این نظر بودند که دستیاران در کنار مربیان علاوه بر افزایش معلومات علمی سبب پیشرفت فعالیت های عملی و بالینی آنها نیز میشود. نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش دانشجویان نگرش مطلوبی نسبت به نقش دستیاران بیهوشی دارند. دستیاران بیهوشی نیز توانسته اند در زمینه آموزش بالینی کمک شایانی به کارآموزان داشته باشند اما این کمک مستلزم برنامه آموزشی مدون و افزایش انگیزه در دستیاران خصوصا دستیاران سال بالا جهت آموزش بالینی می باشد.